Ντιέγκο, Χεράρντο

(Gerardo Diego, Σανταντέρ 1896 – 1987). Ισπανός ποιητής. Είναι ένας από τους κυριότερους εκπρόσωπους της γενιάς του 1927, δηλαδή της πιο σημαντικής ποιητικής κίνησης της σύγχρονης ισπανικής λογοτεχνίας. Πήρε το πτυχίο της φιλολογίας κι από το 1920 αφιερώθηκε στη διδασκαλία στα σχολεία μέσης εκπαίδευσης της Σόρια, του Χιχόν, του Σανταντέρ και της Μαδρίτης. Ασχολήθηκε πολύ και με τη μουσική ως πιανίστας και μουσικολόγος. Η πρώιμη λογοτεχνική του κλίση (άρχισε να γράφει στίχους στα 13 του χρόνια) και η μεγάλη ευλυγισία τού ύφους, αν και έχουν προσδώσει έως τώρα στο έργο του έναν πλούτο σε τόνους και σε τρόπους έκφρασης, έγιναν επίσης αιτία να κατηγορηθεί για ψυχρό πειραματισμό. Οι εναλλασσόμενες φάσεις κατά τις οποίες μιμήθηκε τον Χουάν Ραμόν Χιμένεθ ή τον Αντόνιο Ματσάδο (Ανθρώπινοι στίχοι, 1925) ή που προσχώρησε στον «δημιουργητισμό» του Ουιντόμπρο και σε άλλες ποιητικές τεχνοτροπίες της πρωτοπορίας (Εγχειρίδιο αφρών, 1924), νεομπαρόκ και σουρεαλιστικού ύφους (Μύθος του Εκίς και Θέδα, 1932), θρησκευτικού νεοκλασικισμού κλπ., αποδεικνύουν μεταξύ των άλλων και τη μεγάλη του στιχουργική ευκολία και επιδεξιότητα. Η Ασυμπλήρωτη βιογραφία (1953), είναι ένα είδος ποιητικού αναδιαλογισμού στη λογοτεχνική και ανθρώπινη ιστορία του. Ο Ν. έγραψε επίσης, μεταξύ άλλων, τα Σονέτα στη Βιολάντε (1961) και 84 ποιήματα για την τέχνη των ταυρομαχιών, Η τύχη ή ο θάνατος (1964). Ο Ν. είναι και συγγραφέας της ανθολογίας Σύγχρονη ισπανική ποίηση (1932 και 1934) που αποκάλυψε τον καινούργιο χρυσό αιώνα της ισπανικής ποίησης.